28 April 2010

မင္းသမီးနဲ႕ဘဝခါးခါး

Posted by blackroze at Wednesday, April 28, 2010 4 comments


အျငိမ္႔ဇာတ္ခံုေပၚ....ဇာတ္စံုကျပလို႕...
ငိုတစ္ခါ....ရယ္တလွည့္ေဖ်ာ္ေျဖရတဲ႔သူ
ရင္ထဲဆႏၵ.....မွန္သမွ်ကို
ကြယ္ကာသိမ္းဆည္း
ပရိတ္သတ္အလိုက်.....
ယိမ္းကာႏြဲ႕လ်က္.....
လက္တစ္ခ်က္ခ်ိဳး....ေမးတစ္ခ်က္ထိုး
ကႀကိဳးကကြက္ဆင္ျပမဲ႕သူ......
ဆိုင္းသံညီညီ..စည္းခ်က္ၾကားမွာ
သာယာခ်ိဳေတး..သီက်ဴးတဲ႕သူ
မီးေရာင္ေအာက္ကိုဝင္...
လူရႊင္ေတာ္ပ်က္လံုးၾကားမွာ
နႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္
အျပံဳးတစ္ပြင္႕ဆင္လို႕
မူယာပါပါ...လႈပ္ရွားတဲ႔သူ
ထိုသူကိုမွ...မင္းသမီးတဲ႔လား............။။။။


ဘဝခါးခါး....

ဘဝဇာတ္ခံုေပၚ..ဇာတ္စံုကလို႕
မဲ႕တလွည္႕ျပံဳးတလွည္႕နဲ႕
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မွန္သမွ်
ဖယ္ကာထားလို႔
ေလာကႀကီးအလိုက်
နိမ္႕တလွည္႕...ျမင့္တလွည္႕
ရွင္သန္ေနရတဲ႕သူ....
ေလာကဓံလႈိုင္းလံုးၾကား....
အိမ္မက္ေတြ...
တစစီ..ပ်က္စီးကုန္လို႕
ေနာက္ဆံုးလက္က်န္
ခံစားမႈ႕အပိုင္းအစေလးေတြ....
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္တြယ္
ကမ္းမျမင္...လမ္းမျမင္...
ေလာကပင္လယ္ထဲ....
တကိုယ္တည္း...ရြက္လႊင့္ေနတဲ႕သူ
အနားသတ္မရွိတဲ႕...ေကာင္းကင္ေအာက္
ေျမပံုေပ်ာက္လို႕....စမ္းတဝါးဝါးနဲ႕
ၾကယ္ေတြစီေရာက္ေအာင္
အားတင္းေလွ်ာက္လွမ္းေနသူ
ထိုသူ၏.......ဘဝကိုက်ေတာ့
ဘဝခါးခါးတဲ႕လား...................။။။။။။။။



(28.4.2010.....1း56 ..AM)

26 April 2010

ကန္လန္ကာေနာက္ကဘဝ.....

Posted by blackroze at Monday, April 26, 2010 4 comments
ေလေျပတခ်က္အေဝ႕
ၾကားလိုက္ရတဲ႕ေခၚသံ
နင္႔အသံလား...
နားေထာင္မိတယ္...

ညသန္းေခါင္ယံ
တိမ္မဲညိဳၾကားမွာ..
လွစ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ႕လမင္းကို
နင္မ်ားလားထင္မိတယ္...

သံစဥ္ခ်ိဳေတးသြားတပုဒ္
ဖန္တီးမိတိုင္း
ၾကားလိုက္ရတဲ႔
လက္ခုပ္သံ....
နင္အားေပးတာမ်ားလား..
ထင္ေယာင္ထင္မွားဘဲေလ..

ကႀကိဳးပ်က္သြားတဲ႕
ရုပ္ေသးတစ္ရုပ္လို႕
စင္ေပၚမွာပံုလ်က္သားက်ေနတဲ႕
ဘဝတစ္ခုမို႕......
ပရိတ္သတ္စီ
မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႕
ၾကည္႕ေနခဲ႔တာၾကာလွေပါ့...

ကာရန္ေတြ..ေမာ္ဒန္ေတြမလိုပါဘူး...
ရင္ထဲမွာခ်စ္တတ္တဲ႕နွလံုးသား..
သူရွိဖို႕ဘဲလိုတယ္....တဲ႕
တခိ်န္ကနင္ေျပာဖူးတဲ႔စကားေလးပါ...

ခုေတာ့.....
ေဒၚလာေတြ..ယူရိုေတြေနာက္...
ပါသြားတာ....
ရင္ဘတ္ထဲကနွလံုးသားမ်ားလား

ဘဝရဲ႕ၾကက္ေျခခတ္ေတြထဲ
အခ်စ္ကထပ္ၿပီးၾကက္ေျခခတ္ျပန္ေတာ့..
နွလံုုးသားတစ္ခုလံုး
မွင္နီေတြစြန္းခဲ႔ေပါ့....

ခုေတာ့ဘဝစာမ်က္နွာတိုက္ပြဲမွာ
အၾကိမ္ၾကိမ္က်ရႈံးလို႕
အလံျဖဴေထာင္ရတဲ႔အၾကိမ္ေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး..

နင္႔အေၾကာင္းစဥ္းစားရင္းနဲ႕
မိုးလင္းသြားတဲ႔
ညေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး....

ခုေတာ့....
လစ္ဟာဟာရင္ဘတ္ထဲ
ကဗ်ာေတြ..အတင္းထိုးထည္႕လို႕
ကန္လန္ကာေနာက္မွာဘဲ
ထိုင္ေနမိေတာ့တယ္ေလ.......။။။။။။။။။

(26.4.2010.......AM 2:20 )

25 April 2010

မလိခခ်စ္သူ...(အခ်စ္နဲ႕သစၥာ)

Posted by blackroze at Sunday, April 25, 2010 2 comments
ကြ်န္မၾကည္႔မိတဲ႔ဇတ္ကားေလးပါ...ၾကာေတာ့ၾကာပါၿပီ...လြန္ခဲ႔တဲ႔နွစ္30နီးပါးေလာက္ကရုိက္ခဲ႔တဲ႔ဇာတ္ကားေလးပါ........
ကြ်န္မေတာင္ေမြးၿပီလားမေမြးေသးဘူးလားေသခ်ာမသိပါဘူး...မင္းသမီးက..ခင္ယုေမပါ...မင္းသားကေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းနဲ႕..
ျမတ္ေလးပါ...ခင္ယုေမက..ခ်င္းလူမ်ိဳးေက်ာင္းဆရာမေလးပါ..ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းကရန္ကုန္သား..စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ေထာက္ပါ....
ျမတ္ေလးကေတာ့..ကခ်င္လူမ်ိဳး..ကဗ်ာေတြစာေတြေရးတဲ႔စစ္ဗိုလ္စာေရးဆရာကဗ်ာဆရာပါ....ခင္ယုေမနဲ႕ျမတ္ေလး...
ခရီးသြားရင္းနဲ႔ေတြ႕တယ္..ခ်စ္သြားတယ္..ေနာက္ေတာ့ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းကလဲခင္ယုေမကိုခ်စ္ခြင့္ပန္တယ္...
ခင္ယုေမကျမတ္ေလးရွိၿပီးသားမို႕လက္မခံနိုင္ပါဘူးလို႔ျငင္းလိုက္တာေပါ့ေလ.....ေနာက္ေတာ့ျမတ္ေလးကစစ္ဗိုလ္ဆိုေတာ့....
ေရွ႕တန္းတိုက္ပြဲမွာဒဏ္ရာရတယ္...အဲဒီဒဏ္ရာနဲ႔ဘဲဆံုးသြားပါတယ္....ခင္ယုေမက်န္ခဲ႔တာေပါ့...ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းက...
ျမတ္ေလးမရွိေတာ့တဲ႕အတြက္....ခင္ယုေမကိုထပ္ခ်ဥ္းကပ္ပါတယ္..ဒါေပမဲ႕သစၥာတရားႀကီးမားတဲ႔ခ်င္းလူမ်ိဳးေက်ာင္းဆရာမေလးက
ေသသြားတဲ႔ခ်စ္သူအေပၚမွာဘဲသစၥာရွိခဲ့ပါတယ္...ဇတ္လမ္းကေတာ့အခ်စ္ဇာတ္လမ္းပါဘဲ....
ကြ်န္မအႀကိဳက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းကေတာ့...ကဗ်ာဆရာစစ္ဗိုလ္ကေက်ာင္းဆရာမေလးကိုခ်စ္စကားေျပာေတာ့...ခ်င္းေတာင္တန္းႀကီးကိုသက္ေသ
ျပဳၿပီးခ်စ္တဲ႕အေၾကာင္းကိုေျပာခဲ႔တာပါ....အရမ္းနူးညံပါတယ္ေလ....ခုေခတ္မွာေတာ့ခ်စ္စကားေျပာရင္ဘာကိုသက္ေသျပဳၿပီး
ေျပာလဲမသိပါဘူး...ဆရာမေလးက.."အကိုကတပ္ကေနခြင္႔နဲ႕ျပန္လာရင္ညီမတို႕ဒီဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေလးမွာလက္ထပ္ရေအာင္
ေနာ္တဲ႔"....ကြ်န္မေလ...စိတ္ထဲမွာၾကည္နူးလိုက္တာ..သူတို႕နွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္ေတြကကြ်န္မစီကိုပါ....
ကူူးစက္လာသလိုဘဲ....ၾကည္႕ေနရင္းနဲ႕ကိုရင္ထဲမွာတသိမ့္သိမ့္ကိုျဖစ္ေနတာ...ဒါေပမဲ့ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့
သူတို႕ခ်စ္သူနွစ္ေယာက္ကိုကံၾကာမၼာဆိုတဲ႕လူဆိုးကခြဲလိုက္ပါတယ္.....ကဗ်ာဆရာစစ္ဗိုလ္ဆံုးသြားေတာ့လဲ.....
ေက်ာင္းဆရာမေလးနဲ႕အတူ....ကြ်န္မပါဝမ္းနည္းခဲ႔ရတာေလ....ေက်ာင္းဆရာမေလးက...စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ေထာက္ကို..
မခ်စ္နိုင္ပါဘူးလို႔ျငင္းလိုက္ေတာ့လဲ....ေက်နပ္ခဲ႔ရပါတယ္...ခ်စ္သူအနားမွာမရွိေတာ့ေပမဲ႕လည္း.....
သစၥာတရားကိုေစာင့္ထိန္းလို႔ပါ.....အနားမွာမရွိေတာ့တဲ႔ခ်စ္သူကိုလြမ္းေနေတာ့လည္း...ကြ်န္မပါသူနဲ႕တူတူ...
လြမ္းေပးမိျပန္ပါတယ္.....ကြ်န္မအဲဒီကားေလးၾကည္႔ၿပီးစဥ္းစားမိတယ္.....လူေတြရဲ႕သစၥာတရားပါ.....
ခုခ်ိန္မွာေတာ့ခ်စ္သူေတြၾကားမွာတေယာက္နဲ႕တေယာက္ခ်စ္တာဘဲရွိေတာ့တာပါ....တေယာက္နဲ႔တေယာက္....
အျပန္အလွန္ထားတဲ႔သစၥာဆိုတာမရွိသေလာက္ပါဘဲ......ေယာက္က်္ားေလးဘက္ကသစၥာရွိေတာ့လဲ...မိန္းကေလးက...
မရွိဘူး...မိန္းကေလးဘက္ကသစၥာတရားတန္ဖိုးထားေတာ့လဲ.....ေယာက္က်ာ္းေလးဘက္ကမေစာင္႕ထိန္းပါဘူး....
ထပ္တူညီတဲ႔အခ်စ္နွစ္ခုမဆံုေတြ႕ၾကေတာ့ပါဘူး....ပတ္ဝန္းက်င္မွာၾကားေနရတာ...ျမင္ေနရတာ...
အကုန္လံုးက....သစၥာဆိုတာဂ်ိဳနဲ႕လားလို႔ျပန္ေမးမခံရရင္ကံေကာင္းပါတယ္..ဆိုတာမ်ိဴးျဖစ္ေနပါၿပီ....
လူေတြဘာလို႕ေျပာင္းလဲကုန္တာလဲဆိုတာနားမလည္နိုင္ေအာင္ပါဘဲ.....အခ်စ္ကိုတန္ဖိုးမထားေတာ့တာလား...
ဒါမွမဟုတ္....လြယ္လြယ္နဲ႕ရတဲ့ေခတ္အခါျဖစ္ေနလို႔လား....တကယ္ေတာ့ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလးက.....
နွစ္လံုးထဲပါ....စကားလံုးကနည္းေပမဲ႕...အဓိပၸါယ္အရမ္းရွိပါတယ္...တန္ဖိုးအရမ္းရွိပါတယ္.....နူးညံပါတယ္....
ကိုယ္႕တကယ္ခ်စ္ရတဲ႕သူကို....ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ႕စကားေလးကို...တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္ရတာေလာက္.....
နူးညံတာ...ၾကည္နူးဖို႕ေကာင္းတာမရွိပါဘူး...ကြ်န္မထင္တာေပါ့ေနာ္...ကိုယ္႕ခ်စ္သူကကိုယ္႕ကို...
ခ်စ္တယ္...ဆိုတဲ႕စကားေလးကိုေျပာတဲ႔အခါနားေထာင္လိုက္ရတဲ႔ခံစားမႈ႕...အရမ္းကိုလွပပါတယ္.....ရင္ထဲမွာျဖစ္လာတဲ႔.....
ၾကည္နူးမႈ႕...ဒါေတြကတန္ဖိုးျဖတ္လို႔မရပါဘူး.....ခုအခ်ိန္မွာေတာ့ေလ....ခ်စ္တယ္ဆိုတာကို...မိန္းကေလးေတြ...
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလဲ...ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈ႕ဓနဥစၥာ..ဆိုတာေတြနဲ႕တန္ဖိုးျဖတ္ေနၾကပါတယ္....
ေယာက္က်ာ္းေလးေတြလဲ...မထူးပါဘူးေလ...သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ေတာ့....တန္ရာတန္ေၾကးသတ္မွတ္ထားသလိုပါဘဲေလ....
အဲလိုတန္ဖိုးေတြသတ္မွတ္ထားတဲ႔သူေတြေၾကာင့္...ျဖဴစင္တဲ႕အခ်စ္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ားအေရာင္ဆိုးခံခဲ႔ရၿပီလဲ...
မေရတြက္နိုင္ပါဘူး...ကြ်န္မကေတာ့ေလ....အခ်စ္ကိုအျဖဴေရာင္အတိုင္းေလးဘဲခ်စ္ေနေစခ်င္တယ္....
ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႕...တေယာက္နဲ႕တေယာက္နားလည္မႈ႕..သစၥာတရားအျပန္အလွန္ထားလို႔.....တဘဝလံုးရည္ရြယ္တဲ႕....
ခ်စ္သူေတြဘဲျဖစ္ေစခ်င္တယ္ေလ...ကြ်န္မအရမ္းကိုစိတ္ကူးယဥ္သလိုျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္ေနာ္.....
ခုေတာ့....အခ်စ္နွစ္ခုၾကားမွာေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔သစၥာတရားကိုရွာေဖြေနတုန္းဘဲ.....
တေန႕ေန႕ေတာာ့ေတြ႕နိုင္ေကာင္းပါရဲ႕လို႕ကိုယ္႕ဘာသာကိုအားေပးေနဆဲပါဘဲေလ.....
ဘာလို႔မ်ားေျပာင္းလဲကုန္ၾကတာလည္းဆိုတာလည္း...အေျဖရွာေနဆဲပါဘဲ...........။။။။။။။


(25.4.2010 AM 4:19 )

နွလံုးသားလြင္႔စဥ္ထြက္သြားတဲ႔အကြာအေဝး..

Posted by blackroze at Sunday, April 25, 2010 1 comments
နွလုံးသားက ႕႕႕႕
လြင္႔စင္ထြက္သြားတဲ႔အကြာအေ၀း။
စည္သြပ္ဗူးထဲကသေကၤတေတြ
အခုထိပဲလတ္ဆတ္နိုင္လြန္းတယ္
မထင္မွတ္္ခဲ႔ဘူး အဲဒီဇတ္၀င္ခန္းမွာ
ငွက္ေတြရုတ္တရက္ၾကီးထပ်ံသြားလိမ္႔မွန္း
ငါ႔အသက္ကိုင္းဖ်ားေလးတဆတ္ဆတ္တုန္ခါခဲ႔ရမွန္း
ျမက္ဖ်ားနွင္းလိုအသက္ေပ်ာက္ရလိမ္႔မွန္း
ေႏြထဲနစ္သြားရမယ္႔ရနံ႔ေတြ ရွိလာမွန္း႕႕႕႕႕
လြင္႔ေမ်ာစိတ္ဆိုတာဓူ၀ံၾကယ္ျဖစ္လာမွန္း ႕႕႕႕႕႕႕

တခုခုမွန္း ႕႕႕႕႕႕႕႕
မင္းနဲ႔ငါၾကားက မွန္ကူကြက္ေတြ ၊အစက္အေျပာက္ေတြ
မသိနိုင္ခဲ႔ျခင္းေတြနဲ႔ မွ်ားခံလိုက္ရတယ္။
ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း အတိတ္စိမ္းကိုလည္း
ငါမဖတ္နိုင္ခဲ႔ဘူးေလ ။

အတိတ္ကိုျပန္ျမည္းမိတဲ႔အခါ
လွ်ာဖ်ားထဲကလြင္ျပင္ေတြဟာ
ကႏာၱရအမွတ္တံဆိပ္ကိုခတ္နွိပ္တယ္
ဘ၀နဲ႔မလြတ္ေတာ႔ေသာအလြမ္းေတြ
ကမ္းပါးေစာင္းမွာေမးတင္ မိတဲ႔သက္ျပင္းစလို
ေနာက္ဆံုးအား တစ္ခ်က္အယူမွာ
မင္းအေၾကာင္းေတြ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
နွလုံးသားဆီမွာမိုးလင္းခဲ႔တယ္ ။



(ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ခင္မင္ရတဲ႕ေမာင္ေလးေလတံခြန္ကကြ်န္မကိုလက္ေဆာင္ေရးေပးခဲ႔တဲ႕
ကဗ်ာေလးပါဘဲ.....ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေလတံခြန္ေရ......။။

(25.4.2010-----Am..2:20 )

22 April 2010

ေပးဆပ္ျခင္း....

Posted by blackroze at Thursday, April 22, 2010 9 comments



ကြ်န္မပိုင္ဆိုင္တာအမ်ားႀကီးမရွိပါဘူး....
သူေတာင္းလို႕တစ္ခုေပးလိုက္တယ္
နွလံုးသား....
တန္ဘိုးမထားဘဲလႊတ္ခ်လိုက္ေတာ့
ကြဲေၾကသြားတယ္....
လွည္႔ေတာင္မၾကည္႕ဘဲ
ေျပာလိုက္တာက..ခံနိုင္ရည္မရွိလိုက္တာတဲ႔ေလ...။။။

ေနာက္တစ္ခုထပ္ေပးလိုက္မိျပန္တယ္....
အခ်စ္.....
သူ႕စိတ္ႀကိဳက္ကစားၿပီးကာမွ
ေျပာလိုက္တာက...ပ်င္းစရာေကာင္းလိုက္တာတဲ႕....။။။

စိတ္မွတ္မရွိဘဲထပ္ေပးမိျပန္တယ္....
သတိရတမ္းတျခင္း.......
ေအးစက္စက္တံုျပန္ပံုက
အိမ္မက္ေတြထဲမွာ
ရွင္သန္ေနတဲ႕သူမဟုတ္ဘူးတဲ႔ေလ..........။။

စိတ္မနာဘဲထပ္ေပးမိတာက
ခြင့္လႊတ္ျခင္း........
ဟားတိုက္ရီေမာၿပီး
ခ်ဳပ္ေနွာင္မထားခ်င္စမ္းပါနဲ႕...တဲ႔.......။။။။

ကြ်န္မစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ပါတယ္....
ကြ်န္မဘဝရဲ႕တန္ဖိုးအရွိဆံုးအရာေတြကို
နင္းေခ်ခံေနရလို႕ပါ.......။။။

ေနာက္ဆံုးေတာ့
မေပးခ်င္တဲ႔အရာတစ္ခုကို
ရင္ကြဲခံၿပီးေပးလိုက္ပါတယ္
ဥပကၡာ.............
...........................
ကြ်န္မေက်ာခိုင္းလွည္႔ထြက္ခဲ့ပါတယ္.....
ထာဝရနႈတ္ဆက္ျခင္းေတြနဲ႔ပါ........
ရင္ထဲကတစံုတခုကေတာ့....
သူ႕အနားမွာက်န္ခဲ႔ေလရဲ႕.................။။။။။။။။။


(ဒီကဗ်ာေလးကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕ကဗ်ာေလးကိုတက္ဂ္လုပ္ၿပီးေရးထားတာေလးပါ)
သူေရးထားတာကအခ်စ္အေၾကာင္းမဟုတ္ပါဘူး...က်မကေတာ့ခံစားၿပီးအခ်စ္အေၾကာင္းေရးလိုက္ပါတယ္...
သူေရးထားတဲ႔ကဗ်ာေလးကေအာက္က..ကဗ်ာေလးပါဘဲ...သူ႕ကဗ်ာေလးကပိုေကာင္းပါတယ္..
ပိုၿပီးလဲအဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္...ဖတ္ၾကည္႕လိုက္တာနဲ႕သိမယ္ထင္ပါတယ္...)


"မ်ဥ္း......."


ပိုင္တာ အေၿဖာင့္မ်ဥ္း ၄ ေၾကာင္းပဲရွိတယ္

ေတာင္းလို႕ မ်ဥ္း၁ေၾကာင္း ေပးလိုက္တယ္ ။

လက္ထဲမွာ ထိန္းမကုိင္္ပဲ လြတ္ခ်လိုက္ေတာ့

ေၿမၿပင္နဲ႕ တစ္သားတည္း ၿဖစ္သြားတယ္ ။

ေဒါင္လိုက္တုိင္းၿပီး ေၿပာလိုက္တာက

အၿမင့္မွ မရွိတာတဲ့ ။


ေနာက္မ်ဥ္း၁ေၾကာင္း ေပးလိုက္တယ္

သူ႕စိတ္ၾကိဳက္ဆက္လိုက္ေတာ့

ဆုံမွတ္နဲ႕ေထာင့္တစ္ခု ၿဖစ္လာပါရဲ႕ ။

ထပ္ေၿပာလိုက္တာက

လုံၿခဳံမွဳမရွိတဲ့ တစ္ဘက္ဖြင့္ၾကီးတဲ့ ။


ေနာက္မ်ဥ္္း၁ေၾကာင္း ထပ္ေပးလိုက္ရၿပန္တယ္

ပြင့္ေနတဲ့တစ္ဘက္ကို

ထပ္ေပးတဲ့မ်ဥ္းနဲ႕ ပိတ္လိုက္ၿပန္တယ္ ။

ၿဖစ္လာေတာ့ ေထာင့္က်ဥ္းေတြပဲပါတဲ့ၾတိဂံ

အခြ်န္အတက္ေတြနဲ႕မို႕ သူ႕ကိုထိရွေစသတဲ့ ။


ေနာက္ဆုံးမ်ဥ္း၁ခု ေပးလိုက္ရၿပန္ပါတယ္

ထင္သလို ဆက္ၿပန္တယ္ ။

ၿဖစ္လာေတာ့ ေလးနားညီစတုရန္း

ေၿပာလိုက္တာက ေဘာင္ခတ္မထားပါနဲ႕တဲ့ ။


ကြ်န္ေတာ္သက္ၿပင္းခ်လိုက္ပါတယ္

ေၿဖာင့္မတ္တဲ့မ်ဥ္းေတြကို စိတ္ၾကိဳက္ဆက္ၿပီး

အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေနခဲ့လို႕ပါ ။


သူမလိုအပ္တဲ့ အေၿဖာင့္မ်ဥ္း၄ေၾကာင္းကို

ၿပန္ေတာင္းလိုက္ရပါတယ္ ။

ေၿဖာင့္မတ္မွဳ မၾကိဳက္တဲ့ သူအတြက္

မေကြးခ်င္ဘဲ မ်ဥ္း၁ေၾကာင္းကို ေကြးလိုက္ရတယ္ ။


အဆုံးထိေပးခဲ့တာကို သေဘာမက်ေတာ့

အဆုံးအစမရွိေအာင္ မ်ဥ္းေကြးရဲ႕ အဆုံးနဲ႕အစကို

တြဲခ်ည္ေပးလိုက္ရတယ္ ။

စက္၀ိုင္း ( သို႕ ) သုည

အနားကထြက္ခြာခဲ့တယ္

အေၿဖာင့္မ်ဥ္း၁ေၾကာင္းကေတာ့

ေကြးၿပီးတရြတ္တုိက္ပါသြားေလရဲ႕ ။ ။

( သန္းထြန္းလင္း )



(23.4.2010--------am 12:59)

20 April 2010

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း...

Posted by blackroze at Tuesday, April 20, 2010 3 comments
ကဗ်ာျဖင္႔ေဖာ္ညြန္း...
ကာရန္ေတြက်ဴးရင့္.....
ကဗ်ာမပီ..စာမပီ..
တကြဲစီဆြဲသီလို႕
လြမ္းေနတတ္သူ...

ညေမွာင္ေမွာင္
အလင္းမဲ့အခန္းေလးထဲ
ဝင္သက္ထြက္သက္..
ပင့္သက္ေမာေလး..
အေခါက္ေခါက္ရႈိုက္လို႕
တရံတခါစီသို႕...
တမ္းတေနတတ္သူ......

ေကာ္ဖီတခြက္
အေဖာ္ျပဳလို႕..
မြန္းက်ပ္က်ပ္နွလံုးသားနဲ႕
စကားလံုးေလးေတြ
စာအလွစီ....
ကာရန္သံစဥ္..
ကဗ်ာႀကိဳးညွိဖို႕
စဥ္းစားေနတတ္သူ.......

အခ်စ္နဲ႔အလြမ္း..
equation ခ်ၾကည္႔ရင္..
အလြမ္းဘက္အေလးသာလို႕
ခ်ိန္ခြင္လွ်ာတဘက္ေစာင္းလဲ
စိတ္မွတ္မရွိဘဲ..
ခ်စ္မိတတ္သူ....

အခ်စ္ဇာတ္လမ္းနိဂုံးခ်ဳပ္လို႕
ခပ္ကဲြကြဲအသည္းနဲ႕ဘဲ
ခံစားခ်က္ေတြေဖာက္ထုတ္
မ်က္ရည္ေတြ..ကဗ်ာလုပ္လို႕
ေလာကႀကီးကိုခပ္မဲ့မဲ့ေလး
ျပံဳးၾကည္႔တတ္သူ......

ေနာက္ဆံုးလက္က်န္
မာနတရား
အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ...
လြင္႔ေက်မသြားခင္
ဒီအခ်ိန္ေလး..
ေလာကႀကီးကို
တခ်က္ေလာက္ေတာ့
ဟားတိုက္ရယ္ခ်င္မိသူ....

အရာရာ
အရံႈးေပး...
စြန္႔လႊတ္ျခင္းဆိုတာ
အျမဲဘဲပိုင္ဆိုင္ေနရလို႕
တခါတရံေတာ့လဲ
ေႏြးေထြးတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားကို
မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္
ေမွ်ာ္လင္႔ေနတတ္သူ......








(ဒီကဗ်ာေလးကေရးလို႔မၿပီးေသးပါဘူး...ဒီေလာက္ဘဲခံစားလို႔ရေသးတာနဲ႕ဒီေလာက္ေလးဘဲ...ေရးျဖစ္တာပါ....
ေနာက္ထပ္...ထပ္ေရးျဖစ္ဦးမွာပါ.....)

(20.4.2010....AM 3:40 )

08 April 2010

(တစ္ခါတုန္းက ေနရာေဟာင္း)

Posted by blackroze at Thursday, April 08, 2010 5 comments

ရတနာေဆာင္ပါ...


အင္းလ်ားေဆာင္ပါ....


ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ႀကီးကဘယ္အခ်ိန္ၾကည္႔ၾကည္႔...ခန္႕ညားလိုက္တာေနာ္..



(တစ္ခါတုန္းက ေနရာေဟာင္း)

အုတ္ခဲရင္နီ...လက္ဖက္ရည္ကြက္
အေပၚမ်က္နွာ....ဆီေငြ႕ျဖာတင္း
ေဆးျပာခ်င္းစပ္....စကားျဖတ္ခက္
ေန႕ရက္မ်ားစြာ....အနာဂါတ္ေလ
မေရရာလည္း....ဝမ္းမနည္းေသး
ေဆြးေႏြးျငင္းခံု....ဆံုၾကေတြ႕ၾက
ကာလေလးေတြ....။

အင္းလ်ား....ရတနာ..... မာလာ....သီရိ
ရင္ခုန္ၾကည္႕မ်ား.... တြယ္ျငိတပ္မက္
စိတ္စက္မျငိမ္..... ပါလာခ်ိန္တို.
ညိႈ႕ယူဖမ္းစား..... ညေနမ်ားစြာ
ျမနႏၵာ.....။

ဂီတာတေယာ......လြမ္းေမာႏြဲ႕လ်
ျမိဳ႕မေတးသြား.....စည္းဝါးသံစဥ္
ညဥ္႕ရင္ခြင္မွ....ပဲ႕တင္လွ်မ္းပတ္
ေမွာင္ရိပ္စပ္က....မတ္တတ္နားဆင္
မျမင္ရိုးရိပ္....ၾကည္နူးစိတ္ျဖစ္
နွင္းဖိတ္စက္လက္......ေရာင္နီအက္မွ
နွုတ္ဆက္ျပန္လာ....ရတနာအင္းလ်ား
ညမ်ားအသေခ်ၤ...။

က်န္ခဲ.ျပီေလ
ဖိတ္စဥ္ေၾကမြ......ျပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႕မ်ား.....စားဝတ္ေနမႈ႕
သိပ္သည္းထုေအာက္......မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း......သံုးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.......ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္.......သူငယ္ခ်င္း.......။။။။။။။။။။

ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း(ပုတီးကုန္း)ရဲ႕.....ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ...


ကြ်န္မဒီကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီးေတာ့...ရင္ထဲမွာအမ်ိဳးအမည္မသိတဲ႕
ခံစားခ်က္ေလးတစ္ခုခံစားလိုက္ရတယ္..ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ေလးေပါ့...
ေက်ာင္းသားဘဝၿပီးသြားေတာ့.....စားဝတ္ေနေရးအတြက္သံုးဘီးေမာင္းရင္းနဲ႕
အရင္ကေျခရာခ်င္းထပ္ေအာင္ေပ်ာ္ခဲ႔ရတဲ႕ေနရာေဟာင္းေလးကိုတခဏေရာက္ခဲ႕တယ္ဆိုတဲ႕
အေၾကာင္းေရးဖြဲ႕ထားတာပါ...

က်န္ခဲ.ျပီေလ
ဖိတ္စဥ္ေၾကမြ......ျပန္မရေတာ့
ညမ်ားေန႕မ်ား.....စားဝတ္ေနမႈ႕
သိပ္သည္းထုေအာက္......မြန္းနစ္ေပ်ာက္ရွ
ညေနတေစာင္း......သံုးဘီးေမာင္းရင္း
ေက်ာင္းဖြင့္စမွာ.......ရတနာကို
တစ္ခါေရာက္တယ္.......သူငယ္ခ်င္း.......။။။။။။။

(ဒီအပိုဒ္ေလးကရင္ထဲကိုအထိရွဆံုးပါဘဲေလ...ခုေတာ့လဲရတနာတို႕အင္းလ်ားတို႕
သီရိတို႕ဆိုတာ..အသက္ကင္းမဲ႕ေနသလိုပါဘဲေလ..မာလာေဆာင္ဆို...ရွိေတာင္မရွိေတာ့
ပါဘူး..အဂၤလိပ္စာအရင္းအျမစ္ဌာနတခုအျဖစ္ေျပာင္းလဲခံလိုက္ရပါတယ္..သူတို႕ေတြအသက္ကင္း
မဲ႕သြားေပမဲ႕သူတို႕ေတြရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို...သူတို႕ရဲ႕ရင္ခြင္မွာခဏတာခိုလံႈခဲ႕ဖူးတဲ႕
သူေတြအကုန္လံုးကေမ႕နိုင္ၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး...သူတို႕နဲ႕မပတ္သက္ခဲ႔ရတဲ႕
ကြ်န္မတို႕ေတြေတာင္မွ.....သူတို႕အေၾကာင္းကိုစာေတြကဗ်ာေတြကေနဖတ္ၿပီးခံစားရေသးတာဘဲ....
တခ်ိန္တုန္းကတကၠသိုလ္စီသို႕လြမ္းေမာမိပါရဲ႕ရွင္.....။။။။


ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ေလဖတ္ေလ...ႀကိဳက္ေလပါဘဲ...
တခါတခါျပန္ဖတ္တိုင္းလဲခံစားရတဲ႔ခံစားခ်က္ကေဟာင္းႏြမ္းမသြားပါဘူး....
ကြ်န္မအရမ္းနွစ္သက္ရတဲ႕...ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါဘဲ.....။။။။။

(8.4.2010.....1း26 AM)

06 April 2010

သို႕....မမ

Posted by blackroze at Tuesday, April 06, 2010 4 comments
ကြ်န္မမွာအရမ္းခ်စ္ရတဲ႕အမတေယာက္ရွိပါတယ္....အမတဝမ္းကြဲပါ.....ဒါေပမဲ႔ညီအမအရင္းေတြလိုဘဲခ်စ္တာပါ....
ငယ္ငယ္တုန္းကကြ်န္မကေတာ္ေတာ္ေလးပိန္ပါတယ္...သူလဲပိန္ပိန္ေလးပါ...ဝခ်င္တဲ႔ဆႏၵလဲနွစ္ေယာက္စလံုးမွာ
ရွိတာခ်င္းတူပါတယ္..အဲဒီေတာ့....ေၾကာ္ျငာသမွ်အားေဆးဝယ္ေသာက္တာခ်င္းလဲတူပါတယ္...
ေနာက္ၿပီးပိန္တာခ်င္းတူေနေတာ့
သူ႕အက်ီကိုယ္ယူဝတ္...ကိုယ္အက်ီ႕ယူဝတ္နဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကခဏခဏ...ကြ်န္မတို႕နွစ္ေယာက္ကိုလူမွားၾကပါတယ္..
ကြ်န္မ..8တန္းနွစ္မွာသူက10တန္းပါ....ဒါေပမဲ႕သူကအဲနွစ္မွာ...စာေမးပြဲက်ပါတယ္...ကြ်န္မက9တန္း...ျဖစ္သြားတယ္...
သူက10တန္းပါဘဲ....ေနာက္နွစ္မွာသူေအာင္တယ္..ဒါေပမဲ႕တကၠသိုလ္ေတြပိတ္ထားတဲ႔အခ်ိန္မို႕လို႕...ကြ်န္မ10တန္း
ေအာင္တဲ႔အခ်ိန္အထိ..သူကတကၠသိုလ္မတက္ရေသးပါဘူး...ေနာက္ေတာ့တကၠသိုလ္ျပန္ဖြင္႕တဲ႔အခ်ိန္မွာ...သူနဲ႔ကြ်န္မ
တူတူတက္ရပါတယ္...ေမဂ်ာေတာ့မတူဘူးေပါ႕ေလ....သူက bot..ကြ်န္မကPhy....
ေမဂ်ာမတူေပမဲ႕အျမဲတမ္းတတြဲတြဲပါ..
သူနဲ႕ကြ်န္မကဝါသနာလဲတူပါတယ္..10တန္းေအာင္ၿပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ဂစ္တာတီးသင္တန္းတူတူတက္ခဲ႔တာပါ....ကြ်န္မ..သူ႕တို႕အိမ္သြားလည္ရင္...ညဘက္ျခံထဲမွာညီအမနွစ္ေယာက္...
ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆိုေနၾကပါ...ကြ်န္မအမကသီခ်င္းဆိုတာအရမ္းေကာင္းပါတယ္....အျမဲတမ္းလိုလိုပါဘဲ...
ကြ်န္မကအတီးသမား....သူကအဆိုသမားေပါ့....ကြ်န္မမွတ္မိပါေသးတယ္....တစ္ညျခံထဲမွာထိုင္ရင္း..
မာရဇၨရဲ႕ေရႊလသာမွ......သီခ်င္းကို..တူတူဆိုခဲ႔တာ...ျခံထဲမွာလကလဲသာေနတာနဲ႕..တကယ္႕ကိုမေမ႕နိုင္စရာ...
ညေလးပါဘဲ....ကြ်န္မနဲ႕မမနဲ႕ကစရိုက္ခ်င္းတူတယ္ဆိုေပမဲ႕.....သူကစိတ္ဓါတ္ပိုမာတယ္...ကြ်န္မကငေပ်ာ႕ပါ...
တခုခုဆိုေတြေဝၿပီးငိုဖို႕ေလာက္ဘဲလုပ္တတ္တာပါ..ကြ်န္မအမကေတာ့ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ဘယ္ေတာ့မွ....
ေနာက္လွည္႕မၾကည္႔ေတာ့ပါဘူး.....ျပတ္သားပါတယ္....ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာကိုလဲ...ျပတ္ျပတ္သားသားဆံုးျဖတ္ရဲပါတယ္..
ကြ်န္မတို႕ဘြဲ႕ရေတာ့လဲတူတူပါဘဲ......သူကဘြဲ႕ရၿပီးGuideလုပ္ဖို႕သင္တန္းတက္..အဂၤလိပ္စကားေျပာေတြသင္နဲ႕...
လုပ္ေနခ်ိန္မွာ..(ဒါေပမဲ႕ကြ်န္မအမပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရတဲ႕တိုးရစ္Guideအလုပ္ကိုခဏဘဲလုပ္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ
ေနာက္ဆံုးေတာ့သူယံုၾကည္ရာတခုကိုသတိၱရွိရွိလုပ္ခဲ႕ပါတယ္..ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ေလ)
ကြ်န္မကလဲနိုင္ငံျခားထြက္ဖို႕ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ.....အဲဒီအခ်ိန္အထိ...အရင္လိုပါဘဲဘာမွေျပာင္းလဲမႈ႕မရွိေသးပါဘူး...
တေန႕ကြ်န္မဘာေတြစီစဥ္ထားလဲဘယ္လိုေတြစဥ္းစားထားလဲဆိုတာ....သူ႕ကိုေျပာျပပါတယ္....
အဲဒီမွာ...သူကကြ်န္မကိုေမးပါတယ္...နိုင္ငံျခားမွာနင္ေနလို႔ေပ်ာ္ပါ႕မလားတဲ႔ေလ.....ကြ်န္မတခါမွမေတြးဖူးတဲ႕ေမးခြန္းေလးပါ...
ဘာျပန္ေျဖရမွန္းေတာင္မသိပါဘူး...အဲေတာ့မွျပန္စဥ္းစားမိတယ္...ငါဟိုေရာက္ရင္ေပ်ာ္ပါ႕မလားဆိုၿပီးေတာ့ပါ....
ဒါေပမဲ႕ေပ်ာ္ဖို႕သြားတာမွမဟုတ္တာ..ပိုက္ဆံရွာဖို႕သြားတာဘဲေလဆိုၿပီး.....ပိုက္ဆံေတြရရင္ေတာ့ေပ်ာ္မယ္ထင္တာဘဲလို႕
ေျဖလိုက္ပါတယ္...ကြ်န္မအမကကြ်န္မကိုၾကည္႔ၿပီးရီပါတယ္....ပိုက္ဆံရတိုင္းေပ်ာ္ေနမယ္လို႕နင္ထင္ေနရင္မွားသြားလိမ္႔မယ္တဲ႕ေလ...
နင့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုဘယ္နားသြားထားမလဲတဲ႕ေလ....ကြ်န္မမသိပါဘူး....မသိဘူးလို႕ဘဲျပန္ေျဖခဲ႔ပါတယ္...
ခုေတာ့သူေမးခဲ့တဲ႕ေမးခြန္းေတြကိုကြ်န္မေျဖတတ္သြားပါၿပီ..ဘာေျဖရမလဲဆိုတာလဲေသခ်ာသိသြားပါၿပီ...ဒါေပမဲ႕သူနဲ႕လဲ...
မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ....ေဝးေနပါၿပီ.....မေတြ႕ျဖစ္တာဘဲအနဲေလး..လက္တဘက္စာေလာက္ၾကာေနပါၿပီ......
ကြ်န္မရန္ကုန္ကိုျပန္ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္တုန္းကလဲ....သူနဲ႕မေတြ႕ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး....သူကနယ္ေရာက္ေနတာပါ....
ကြ်န္မခဏျပန္လာတယ္ဆိုတာေလာက္ဘဲ...သူသိတာပါ....ကြ်န္မသူ႕စီဖုန္းဆက္ေတာ့....မမကေမးပါတယ္...
နင္အဆင္ေျပလားတဲ႔...ေျပပါတယ္လို႔ဘဲေျဖလိုက္ပါတယ္...နင္ေပ်ာ္ရဲ႕လားတဲ႕..ေပ်ာ္ပါတယ္လို႕ဘဲေျဖလိုက္ပါတယ္...
မမေရာအဆင္ေျပလားဆိုေတာ့...ငါကငါျဖစ္ခ်င္တဲ႕ဆႏၵကိုျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာေလ....ေပ်ာ္တာေပါ႕တဲ႕...
နင့္လိုေတာ့ပိုက္ဆံေတြမရွိဘူးေပါ႕ဟာ...တဲ႕...ဒါေပမဲ႕..ငါ႕စိတ္ကိုငါပိုင္တယ္..ဘယ္သူမွမပိုင္ဘူး...
ငါ႔စီမွာပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးမရွိေသးတာကလြဲရင္က်န္တာအိုေကပါတယ္တဲ႕.....ကြ်န္မကလား...ကြ်န္မကေတာ့နိုင္ငံျခားမွာ
ေနၿပီးအလုပ္လုပ္ေနလို႔...လကုန္ရင္ပိုက္ဆံရတာေလးကလြဲရင္က်န္တာေတြေတာ့သိပ္မအိုေကဘူးထင္တာဘဲ......ဆိုေတာ့
မမကရီပါတယ္....သူ႕စီကိုလာလည္ပါဦးတဲ႕..သူ႕တပည္႕ေတြကိုလာၾကည္႔ပါဦးတဲ႔..အရမ္းကိုရိုးသားၿပီးျဖဴစင္တဲ႕ကေလးေတြပါတဲ႕
ပိုက္ဆံဆိုရင္...တေထာင္တန္ကိုေတာင္ေသခ်ာကိုင္ဖူးတဲ႕ကေလးေတြမဟုတ္ပါဘူးတဲ႕......ရြာမွာလသာတဲ႕ညေတြဆို
အရမ္းလွတယ္တဲ႕...ကြ်န္မကိုလာခဲ႔ပါဦး...ညဘက္ဂစ္တာတူတူတီး...သီခ်င္းဆိုရေအာင္တဲ႕ေလ....လွ်ပ္စစ္မီးအလင္းေရာင္မရွိေပမဲ႕..
လေရာင္ေလးကအရမ္းလွပါတယ္တဲ႕....ကြ်န္မေလ....လဆိုတာကိုေသခ်ာမေတြ႕တာေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါၿပီ....လေရာင္ဆိုတာအေဝး
ႀကီးပါ.....အျမဲတန္း၂၄နာရီလွ်ပ္စစ္မီးထိန္ထိန္လင္းေနတဲ႕နိုင္ငံမွာေနလာတာနဲနဲၾကာေနေတာ့...ကြ်န္မအမေျပာသလိုဘဲ
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕..လေရာင္ေအာက္မွာသီခ်င္းေလးတပုဒ္ေလာက္..တိုးတိုးေလးညဥ္းခ်င္မိသားေလ...ခိုင္ထူးရဲ႕..ေရႊလည္တိုင္...ေပါ့..
ဒါမွမဟုတ္....စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ႕ေမာင္႕လျပည္႕ဝန္း...ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႕.....Rဇာနည္ရဲ႕...သနပ္ခါးခ်စ္သူ..ဆိုရင္လဲမဆိုးပါဘူး....ေနာ္...
ဂစ္တာမတီးတာၾကာေတာ့...ဂစ္တာchordေတြေတာင္နဲနဲေမ႔ေနၿပီ......ကြ်န္မရဲ႕ဂစ္တာေလးကိုလဲလြမ္းမိသား.....
ရန္ကုန္အိမ္္ကကြ်န္မအိပ္ခန္းနံရံမွာခ်ိတ္ထားခဲ႔တာ..ခုဆို.....နွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီေလ...သူလဲကြ်န္မကိုမ်ားလြမ္းေနမလားမသိဘူး...
သူ႕သခင္ဘယ္အခ်ိန္ျပန္လာၿပီးသူနဲ႕လာေတြ႕မလဲဆိုတာကိုေပါ႕....ကြ်န္မနိုင္ငံျခားသြားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က
ကြ်န္မစီကဂစ္တာေတာင္းတာေတာင္.....ကြ်န္မမေပးနိုင္ခဲ႕ဘူး....ကြ်န္မပိုင္ဆိုင္တဲ႕ပစၥည္းေတြထဲမွာဒီဂစ္တာေလးကိုကြ်န္မအရမ္းတန္ဘိုး
ထားလို႔ပါ.....ခုဆိုကြ်န္မ..အမကေတာ့...လသာတဲ႔ညေတြကိုခံစားရင္း....သူယံုၾကည္ရာတခုကိုစြဲကိုင္လို႕.....ပီတီကိုစားအားရွိေနမယ္ထင္ပါတယ္..
ကြ်န္မကေရာ....ကြ်န္မကေတာ့မိုးလင္းတာနဲ႕အလုပ္သြားရဦးမယ္ေလ..ဆိုၿပီးးအတင္းထ....လုပ္စရာရွိတာေတြကို...သံပါတ္ေပးထားတဲ႕
စက္ရုပ္တရုပ္လိုလုပ္...ေန႕ခင္း2နာရီထိုးတာနဲ႕...အိမ္ကေနထြက္...ရထားစီး....အလုပ္ထဲမွာစက္ေတြကြန္ျပဴတာေတြနဲ႕ခ်ာလပတ္ရမ္းလို႕
ညေနထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာင္အရသာဘယ္လိုဆိုတာခံစားဖို႕ေနေနသာသာ...ထမင္းေတာင္ဘယ္လိုဗိုက္ထဲဝင္သြားမွန္းေတာင္မသိလိုက္ဘူး..
ည11နာရီေက်ာ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္တာေလ..တံခါးဖြင္႔ၿပီးဝင္လိုက္ရင္တအိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္လို႕.....ကိုယ္ဘာသာကိုေရခ်ိဴး..
ေကာ္ဖီေလးတခြက္ေလာက္ေဖ်ာ္လို႕ကြန္ျပဴေလးေရွ႕မွာဘဲ..ကြ်န္မခံစားရသမွ်ေတြ....အကုန္လံုးဖြင္႕ဟမိေတာ့တယ္ေလ...
မနက္3နာရီထိုးမွဘဲအိပ္ယာထဲသြား...ေနာက္တေန႕လဲ..ဒီလိုပါဘဲ....စက္ရုပ္တရုပ္လိုပါဘဲ..
အဲလိုနဲ႕ဘဲ..ခံစားခ်က္ေတြက..ကဗ်ာျဖစ္လာတယ္...
စာေတြျဖစ္လာတယ္...မ်က္ရည္ေတြအျဖစ္နဲ႔စီးဆင္းသြားတယ္...ကြ်န္မ....သူနဲ႕ဟိုတေလာကအြန္လိုင္းမွာေတြ႕ပါတယ္...
လြန္ခဲ႕တဲ႕တနွစ္နီးပါးေလာက္ကပါ...
မမကလဲခဏခဏလာတာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့....အင္တာနက္ဆိုင္ကိုလာဖို႕အတြက္...စက္ဘီး1နာရီေလာက္နင္းလာရတာတဲ႔ေလ..
ဆိုင္ကယ္မစီးတတ္ေတာ့သူမ်ားကိုလိုက္ပို႕ခိုင္းရတာလဲအားနာလို႕တဲ႕ေလ....
အေဖၚမရွိရင္တပည္႕တေယာက္ေယာက္ကိုေခၚလာရတာလဲ...အားနာလို႕တဲ႕...
ကြ်န္မကေတာ့24နာရီ..ကမာၻႀကီးကိုဆက္သြယ္လို႕ရတဲ႕ေနရာမွာေန..ေနရေပမဲ႕..ကြ်န္မအမ..လိုေတာ့...လေရာင္ဆိုတာဘာမွန္း
ေသခ်ာေတာင္မသိေတာ့တာ....ဆိုးတာေပါ႕ေနာ္...တခါတေလ...ေအးျမမႈ႕ဆိုတာလဲလူ႕ဘဝမွာလိုအပ္သား......
နိုင္ငံျခားမွာရပ္တည္ရုန္းကန္ေနရတဲ႕သူေတြအခ်င္းခ်င္းဆို...ပိုၿပီးေတာ့နားလည္မယ္ထင္ထင္တယ္.....
.စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့....ရန္ကုန္ကိုျပန္....အမရွိတဲ႕နယ္ကိုကားစီး.....သူရွိေနမဲ႕ရြာက္ို...ဆိုင္ကယ္ထပ္စီး.....ၿပီးရင္....
ေအးျမတဲ႔လေရာက္ေလးေအာက္မွာ..သီခ်င္းေလးတိုးတိုးေလးညဥ္းလို႕.....ဆိုရင္ေလ...ေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းသြားမွာဘဲေနာ္..
ဒါမွမဟုတ္လဲ..ကဗ်ာေလးတပုဒ္ခံစားလို႕ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္.....
တေန႕ေတာ့ကြ်န္မ...သူ႕စီေရာက္ေအာင္သြားျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္...ကြ်န္မသိပ္မြန္းက်ပ္လာတဲ႔တေန႔ေပါ႕.....
ကြ်န္မ..သူ႕ကိုသြားေတြ႕ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္....သူ႕တပည္႔ေတြရဲ႕...ျဖဴစင္တဲ႕မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုသြားၾကည္႔ျဖစ္မွာပါ....
ကြ်န္မ...ေလ...ကြ်န္မရဲ႕အမကိုအရမ္းသတိရမိတယ္....အခုကြ်န္မရင္ထဲကခံစားခ်က္ေတြ..သူ႕ကိုအရမ္းေျပာျပခ်င္တယ္....
ကြ်န္မၾကံဳေတြ႕ေနတာေတြေျပာျပခ်င္တယ္...အခ်စ္..လူမႈေရး..အလုပ္....အစံုပါဘဲေလ..
သူကြ်န္မကိုဘာေတြျပန္ေျပာမလဲ...ဘာေတြေဝဖန္မလဲ....ဘာေတြအျပစ္တင္မလဲ...သိခ်င္မိပါရဲ႕.......
ခုေတာ့ရင္ထဲကဆႏၵေတြကိုခဏမ်ိဳသိပ္ထားၿပီး.....ကြ်န္မေရြးခ်ယ္လိုက္မိတဲ႔...လမ္းကိုဘဲ
အားတင္းၿပီးဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမွာေပါ႕ေလ......ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ဆႏၵေတြကိုလုပ္ခြင့္ရတဲ႕ေန႕....မေရာက္မခ်င္းေပါ႕.....။။။။။

(6.4.2010.........3း06 AM)
 

ခံစားမႈ႕သံစဥ္ Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei